Wstrząsające nagranie polskiej eurowizyjnej piosenkarki tańczącej w skąpym ubraniu przed ołtarzem w kościele w Secyminie odsłania głęboki kryzys posoborowego Kościoła. Fakt, iż doszło do tak jawnego zbezczeszczenia świętego miejsca, a jedyną konsekwencją dla proboszcza jest "upomnienie kanoniczne", dowodzi zatrważającej degradacji poczucia sacrum wśród części duchowieństwa. Nagranie Luny, która w sukience z wycięciem na pośladkach tańczyła przed ołtarzem, a w tle słychać było bluźnierczy cytat "Powiedz Jezusowi, że s*ka wróciła", to nie tylko młodzieńcza głupota artystki szukającej taniej sensacji. To przede wszystkim świadectwo duchowej zapaści tych, którzy powinni stać na straży świętości miejsca. Kuria warszawska w swoim oświadczeniu potwierdza najgorsze: profanacja była możliwa, ponieważ administrator parafii udostępnił świątynię bez weryfikacji treści i charakteru realizacji. Czy naprawdę potrzebna jest "weryfikacja", by wiedzieć, że kościół nie jest studiem filmowym ani sceną dla tanecznych popisów? Czy kapłan zarządzający parafią utracił podstawowe rozróżnienie między sacrum a profanum? Fakt, iż takie pytania w ogóle muszą być stawiane, mówi więcej o stanie współczesnego Kościoła niż wszystkie synody razem wzięte. Nabożeństwo ekspiacyjne i poświęcenie ołtarza to konieczne działania, ale nie usuwają sedna problemu. Gdy w kościele dochodzi do jawnych profanacji...