Jesteśmy po pierwszej turze wyborów prezydenckich. W związku z tym, iż mój kandydat nie przeszedł do drugiej tury, choć miał dobry wynik, to teraz wybieram dr. K. Nawrockiego, niezależnego kandydata, według zasady: w pierwszej turze wybieraj sercem, w drugiej rozsądkiem.
Będę głosować na Karola Nawrockiego, bo:
Nie chcę płacić wysokich cen prądu, a być może, w niedalekiej przyszłości cen chleba. Wiadomo, że wysokie ceny prądu podnoszą ceny produktów przy jego udziale wyrabianych, ale o ile bez bluzki, spodni, kosmetyków i wielu innych można się obyć, to bez chleba i innych produktów żywnościowych nie da się żyć.
Nie chcę upadku rolnictwa, co może się stać po wprowadzeniu paktu z Mercosur w życie. Dla ratowania niemieckiej gospodarki, eksportu produkowanych w Niemczech samochodów, planuje się sprowadzać żywność z Argentyny. Jeśli dodamy do tego dopuszczanie na rynek polski produktów rolnych z Ukrainy, polskie rolnictwo może nie udźwignąć tak wielkiej konkurencji i zwyczajnie „zginąć”. Rodzi się przy tym dodatkowe niebezpieczeństwo dla polskich konsumentów. Bo, po pierwsze, żywność niekontrolowana pod względem traktowania roślin środkami chemicznymi może pogarszać naszą zdrowotność, która i tak jest w niebezpieczeństwie przy zapaści służby zdrowia, a po drugie, co stanie się, jeśli jakaś „zawierucha” spowoduje brak dostaw, skoro nasze rolnictwo upadnie? Może nastąpić głód.
Bo nie chcę zamiany polskiej złotówki na „europejskie” euro, nie tylko z sentymentu do naszej waluty, ale prozaicznie, ze względu na bezpieczeństwo finansowe każdego z nas. Kiedy patrzy się na ceny w poszczególnych krajach po przyjęciu euro, widzimy, że nie była to dobra decyzja. Poza tym polski pieniądz powoduje, że nie podlegamy sterowaniu innych państw, jeśli chodzi o finanse Polski, i dlatego w UE muszą łamać traktaty, aby przy pomocy zaciąganych naszym kosztem pożyczek „dobrać” się do naszych kieszeni. Gdyby zamiast złotówki było euro, byłoby im o wiele łatwiej.
Nie chcę udziału polskich wojsk na Ukrainie. Owszem, Ukrainie trzeba pomagać, ale w sposób rozumny i wymierny. Polacy okazali już swoje serca wobec ukraińskiego narodu, kiedy wróg napadł na ten kraj. Nie będę pisała o wzajemnej wdzięczności, bo ten problem jest bolesny, ale nie chcę, aby polskie matki płakały nad losem swoich dzieci, kiedy za przyczyną zachodnich polityków polscy żołnierze będą wysyłani na obcą ziemię. Widziałam w sieci dokument, słyszałam Ministra Obrony Narodowej, który zapowiadał, że wojsko polskie będzie brało udział w misji stabilizacyjnej na Ukrainie. Nie rozumiem, dlaczego teraz temu zaprzecza. Czyżby przeszkodą były wybory, a kiedy osiągną swój cel i ich kandydat zostanie Prezydentem, wrócą do swoich planów? Oczyma wyobraźni widzę reakcję gospodarza Kremla, kiedy pod jego nosem staną obce wojska, choćby nie wiem jak pokojowo je nazywać. I nie będzie już można korzystać z art. 5 Paktu Północnoatlantyckiego, który mówi, że członkowie mogą liczyć na pomoc wtedy, kiedy ktoś ich napadnie. A przecież nas nikt nie napada.
Nie chcę w końcu zmiany naszej wiary, wiary naszych Ojców, która stała się również podstawą naszej europejskiej kultury. Wiadomo, że napływ imigrantów wyznania, w większości islamskiego, niesie za sobą napływ ich wiary. Czy mamy możliwość obronić swoją pokojową wiarę wobec roszczeniowej, obcej? Czy nie zostanie ona nam narzucona? W Koranie jest werset, który mówi, że ziemia, na której powstanie meczet, jest własnością tego, do którego ten meczet należy, a każda próba jego likwidacji kończy się wojną. Zatem jest to swoisty podbój ziem, które wyznawcy tej religii nawiedzają. Nie chcę już wspominać o zagrożeniu dla ludności tubylczej, które możemy oglądać na ulicach Europy Zachodniej.
To wszystko każe mi głosować na człowieka, który daje więcej pewności, że moje obawy nie zostaną spełnione niż konkurent. Daje mi więcej pewności, że Polska będzie polska, a nie np. niemiecka lub rosyjska.
Bożena Paradzińska
