Walka o duszę polskiej szkoły właśnie przybiera na sile. Jeszcze do niedawna wydawało się, że najpoważniejszymi zagrożeniami dla edukacji są obniżanie poziomu nauczania, likwidacja prac domowych czy marginalizacja lekcji religii. Dziś staje się jasne, że to jedynie fragment szerszego, znacznie groźniejszego planu. Celem nie jest poprawa jakości kształcenia, lecz przejęcie kontroli nad wychowaniem dzieci przez instytucje ponadnarodowe – w duchu radykalnej ideologii sprzecznej z polską tradycją i chrześcijańskimi wartościami.
Wszystko wskazuje na to, że kluczowym elementem tej transformacji ma być tzw. „Europejski Obszar Edukacyjny”, który zgodnie z zapowiedziami ma zostać wdrożony do 2025 roku. Co to oznacza w praktyce? Przeniesienie kompetencji z zakresu edukacji ze szczebla państwowego na poziom Unii Europejskiej. Innymi słowy – programy nauczania, zasady funkcjonowania szkół i wychowanie dzieci będą ustalane nie w Warszawie, a w Brukseli.
Fundacja „Pro-Prawo do Życia”, która od lat przestrzega przed ideologiczną kolonizacją polskiej szkoły, alarmuje: wprowadzana reforma nie ma na celu kształcenia mądrych i samodzielnych młodych ludzi. Celem jest przekształcenie szkół w ośrodki inżynierii społecznej, gdzie zamiast wiedzy i zasad moralnych, dzieci otrzymywać będą ideologiczne wzorce.
W ramach wspomnianego „Europejskiego Obszaru Edukacyjnego” forsuje się m.in. obowiązkową tzw. „edukację seksualną”, w której dzieci w wieku szkolnym mają być uczone, że istnieje wiele „tożsamości płciowych”, a ich rzekomym „prawem” jest eksperymentowanie z własnym ciałem, akceptowanie dewiacji oraz odrzucenie tradycyjnych ról rodzinnych. W tym systemie rodzic staje się jedynie biernym obserwatorem – pozbawionym realnego wpływu na wychowanie własnego dziecka.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), która dostarcza materiały wykorzystywane w tzw. edukacji seksualnej, promuje wprost treści wulgarne, demoralizujące, a często wręcz sprzeczne z naturą dziecka i jego rozwojem. Aktywiści LGBT, wspierani przez unijne instytucje, żądają wprowadzenia tych treści do wszystkich szkół – i to nie jako element fakultatywny, ale jako obowiązkowy składnik podstawy programowej.
Plan ten realizowany jest etapami – pod pozorem „modernizacji”, „innowacyjności” i „postępu”. Likwidacja prac domowych, obniżanie wymagań, rugowanie klasycznych lektur, usuwanie symboli religijnych ze szkół, marginalizacja lekcji religii i zastępowanie ich „edukacją o dobrostanie” – to kolejne etapy tej samej rewolucji. Rewolucji, która w efekcie ma stworzyć „nowego Europejczyka”: bez tożsamości narodowej, bez zasad moralnych, bez silnej więzi z rodziną i bez świadomości dziedzictwa cywilizacji chrześcijańskiej.
Jak mówi Hanna Dobrowolska z Ruchu Ochrony Szkoły – „nastąpi przeobrażenie się szkół z placówek edukacyjnych w świetlice socjoterapeutyczne obsadzone przez sztab pedagogów i psychologów od dobrostanu. W niedługim czasie być może ze specjalnymi salkami do dokonywania samogwałtu, wzorem szczególnie postępowych państw Europy.”
W obliczu tych zmian wielu rodziców doświadcza głębokiego niepokoju. Jak pokazuje przykład ojca nastoletniej dziewczynki – „W klasie mojej córki tylko ona jedna chodzi jeszcze do kościoła. Wśród jej koleżanek z klasy jest już zauważalna liczba dziewcząt, które twierdzą, że są LGBT, biseksualne itp. Większość jej rówieśników wyznaje zasady całkowicie odmienne od tych panujących w naszym domu. Podobnie jest wśród nauczycieli.”
Fundacja „Pro-Prawo do Życia” podkreśla: konieczne jest obudzenie świadomości społecznej i tworzenie środowisk opartych na wartościach, które przez wieki budowały polską cywilizację. Kluczowym zadaniem dla rodziców – a szczególnie ojców – jest przejęcie odpowiedzialności za wychowanie własnych dzieci. Tam, gdzie szkoła staje się zagrożeniem, trzeba szukać alternatywy.
Rozwiązaniem może być wybór mniejszych szkół, w których nauczyciele i dyrekcja kierują się Ewangelią, miłością Ojczyzny i szacunkiem dla polskich tradycji. Coraz częściej wybieranym kierunkiem jest także edukacja domowa. Obecnie już ok. 50 000 dzieci w Polsce uczy się w tym systemie – formalnie zapisanych do szkół, lecz wychowywanych i kształconych w domu, zgodnie z wartościami wyznawanymi przez rodziców.
Edukacja domowa to nie tylko ochrona przed seksualizacją, ideologizacją i przemocą szkolną. To także droga do budowania silnych więzi rodzinnych, przekazywania tradycji, rozwijania talentów i realnej troski o dobro dziecka. To również skuteczna ochrona przed zgubnym wpływem pornografii, narkotyków, uzależnień cyfrowych i presji rówieśniczej.
Fundacja przypomina, że za każdym razem, gdy rodzic decyduje się oddać dziecko w ręce systemu, który podważa wartości rodzinne, religijne i narodowe, staje się – często nieświadomie – współuczestnikiem procesu destrukcji. Dlatego nie można stać z boku. Nie wystarczy narzekać ani czekać na zmianę rządu. Trzeba działać już teraz: zakładać szkoły środowiskowe, wspierać placówki katolickie, współpracować z nauczycielami wiernymi Prawdzie oraz promować edukację domową.
„Europejski Obszar Edukacyjny” – jak podsumowuje Fundacja – to w istocie projekt wynaradawiania dzieci Europy. Politycy w Warszawie stali się jedynie wykonawcami rozkazów wydawanych z Brukseli. Ale ostateczna decyzja wciąż należy do nas – do rodziców. To oni mają prawo i obowiązek zdecydować, jak będą wychowywane ich dzieci i w jakim duchu zostaną ukształtowane przyszłe pokolenia Rzeczypospolitej.
***
School beyond recognition? The European educational revolution is coming
The battle for the soul of the Polish school is intensifying. Until recently, it seemed that the most serious threats to education were the lowering of academic standards, elimination of homework, marginalization of religious instruction, or the removal of classical literature from reading lists. Today it becomes clear that these are merely fragments of a broader and much more dangerous plan. The goal is not to improve education, but to take control of children’s upbringing through supranational institutions, pushing an ideology that is hostile to Polish tradition and Christian values.
All signs indicate that the key instrument of this transformation is the so-called “European Education Area,” which is to be implemented by 2025. What does this mean in practice? The transfer of educational policy from the national to the European Union level. In other words – the content of school curricula, the functioning of educational institutions, and the upbringing of children will be determined not in Warsaw, but in Brussels.
The Pro-Right to Life Foundation, which has been warning for years against ideological colonization of the Polish school, is now sounding the alarm: the reform being introduced is not meant to educate wise and independent young people. Its aim is to transform schools into centers of social engineering, where instead of knowledge and morality, children will receive ideological conditioning.
As part of the “European Education Area,” compulsory so-called “sexual education” is being promoted, where children are to be taught that there are countless “gender identities,” that their alleged “sexual rights” include experimenting with their bodies, and that traditional family roles are obsolete. In this system, the parent becomes a passive observer – deprived of real influence over their child’s upbringing.
The World Health Organization (WHO), which provides materials for this “sexual education,” promotes content that is vulgar, demoralizing, and often simply harmful to the nature and development of the child. LGBT activists, supported by EU institutions, are demanding that these materials become mandatory in all schools – not as optional content, but as an official part of the curriculum.
This plan is being implemented gradually – under the guise of “modernization,” “innovation,” and “progress.” Elimination of homework, lowering standards, removal of classical readings, the erasure of religious symbols from schools, marginalization of religion classes, and their replacement with “well-being education” – all of this is part of the same revolution. A revolution aimed at creating the “new European”: without national identity, without moral principles, without family bonds, and without awareness of our Christian heritage.
As Hanna Dobrowolska of the School Protection Movement aptly observed: “schools will be transformed from educational institutions into therapeutic common rooms staffed by psychologists and welfare counselors. Soon perhaps also with special rooms for masturbation, following the example of the most progressive states of Europe.”
In the face of these changes, many parents feel deep concern. As one father of a teenage girl shared with the Foundation: “In my daughter’s class, she is the only one who still goes to church. Among her classmates, there are already several girls who claim to be LGBT, bisexual, etc. Most of her peers embrace values entirely different from those in our home. It’s similar among teachers.”
The Pro-Right to Life Foundation emphasizes: raising awareness and building value-based communities is essential. The most important task for parents – especially fathers – is to reclaim responsibility for the upbringing of their own children. Where schools become a threat, alternatives must be sought.
The solution may lie in choosing smaller schools, where the staff is committed to the Gospel, love of the Polish Commonwealth, and respect for Christian traditions. Increasingly, families are also turning to homeschooling. Today, approximately 50,000 children in Poland are educated in this system – formally enrolled in a school, but educated and raised at home according to the values upheld by their parents.
Homeschooling is not only a safeguard against sexualization, ideological pressure, and school violence. It is also a way to strengthen family bonds, pass on tradition, develop individual talents, and genuinely care for a child’s well-being. It is a protection from pornography, drugs, smartphone addiction, and peer pressure.
The Foundation reminds that each time a parent places a child into a system that undermines family, religious, and national values, he or she becomes – often unknowingly – a participant in a process of destruction. We cannot afford to remain passive. Complaining or waiting for political change is not enough. Action must be taken now: establishing independent community schools, supporting Catholic institutions, cooperating with faithful teachers, and promoting homeschooling.
As the Foundation concludes – the so-called “European Education Area” is nothing less than a program of de-nationalizing children in Europe. Politicians in Warsaw have become subcontractors of plans devised in Brussels. But the final word still belongs to us – to the parents. They have both the right and the duty to decide how their children will be raised and in what spirit the future generations of the Polish Commonwealth will be formed.
