216 lat temu, w 1808 roku, zmarł Florian Kurłowski – przedstawiciel mazowieckiej szlachty, postać milcząca w podręcznikach historii, lecz obecna w pamięci rodzinnej. Zmarł w Ostaszewie, miejscowości położonej w ziemi zakroczymskiej. Tam właśnie zakończyło się życie człowieka, którego dzieci i wnuki poniosły dalej imię rodu.
Urodził się zapewne w połowie XVIII wieku. Jego młodość przypadła na czasy schyłku Rzeczypospolitej Obojga Narodów, zaś dorosłość i starość – na lata dramatycznych zmian. Gdy umierał, Polski już nie było na mapach – rozbiory dopełniły się dekadę wcześniej. Ale to właśnie pokolenie takich ludzi jak on – trwających mimo wszystko – przekazało polskość dalej.
Florian Kurłowski był mężem Katarzyny z Koryckich. Z ich małżeństwa narodziło się dziewięcioro dzieci. Linie potomków rozgałęziły się z czasem po całym Mazowszu i dalej, pozostawiając ślady w księgach parafialnych, rodzinnych kronikach i wspomnieniach. Na jego drzewie genealogicznym widzimy aż dziesięć pokoleń potomków.
Nie pełnił wielkich urzędów, nie uczestniczył w sejmikach, nie dowodził regimentem. A jednak odegrał swoją rolę – może najtrudniejszą z możliwych: zachować ciągłość. Przekazać dalej nazwisko, język, wiarę, ojczystą modlitwę.
Florian Kurłowski zmarł w Ostaszewie w 1808 roku. Pozostał po nim ślad wśród żyjących – i pamięć, którą dziś można odzyskać.
Florian Kurłowski – a witness to the fall of the Polish Commonwealth, a father, a man of his time
Florian Kurłowski died in 1808, exactly 216 years ago, in the village of Ostaszewo, located in the Zakroczym region of Mazovia. Though absent from textbooks, he remains a quiet figure in Polish family memory – a nobleman whose children and descendants carried forward the name and tradition.
Born likely in the mid-18th century, his youth unfolded during the declining years of the Polish–Lithuanian Commonwealth, and his adulthood witnessed its partition and fall. By the time of his death, Poland had been erased from maps. Yet in men like him, Poland endured.
Kurłowski was married to Katarzyna Korycka. Together they had nine children. Their descendants spread throughout Mazovia and beyond, leaving traces in church records, family trees, and memory.
He held no high office, commanded no army, and attended no parliament. Yet he performed a task just as vital – he preserved continuity. He passed on a name, a prayer, a language, a homeland.
Florian Kurłowski died in Ostaszewo in 1808. What remains is a trace – and the memory that can still be restored today.
