Biel i czerwień. Dwa kolory, które niosą więcej niż tysiąc słów. Nie są tylko ozdobą, nie są dekoracją na elewacji. Są znakiem – i to najważniejszym. Są flagą Rzeczypospolitej – symbolem Ojczyzny, symbolem narodu, symbolem każdego z nas. 2 maja obchodzimy Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej – święto godne i dumne, poświęcone tym dwóm barwom, które – jak Polska – miały momenty triumfu, i lata upokorzenia, ale zawsze trwały.
Barwy narodowe nie zawsze wyglądały tak, jak dziś. Przez stulecia nosiliśmy różne kolory: piastowska czerń i złoto, jagiellońska czerwień z podwójnym krzyżem litewskim, królewski granat z herbem Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Ale z czasem – poprzez Sejm Królestwa Polskiego z 1831 r., przez powstania narodowe i formacje wojskowe na emigracji – to właśnie biel i czerwień stały się niepodważalnym znakiem Polskości. Kolory te odwołują się do heraldyki: biała Orlica na czerwonym tle i biały Pogoń litewski. Symbole, które łączyły Polaków, Litwinów, Rusinów – i wszystkich wolnych ludzi Rzeczypospolitej.
Przez dziesięciolecia zaborów, II wojnę światową, komunistyczną okupację – flaga była znakiem nadziei. Nie pozwoliliśmy jej zniszczyć, nawet gdy próbowano ją upodlić przez wstawienie czerwonej gwiazdy, przez zakłamywanie historii, przez przemilczanie dni, które nie pasowały do ideologii.
Dziś mamy obowiązek podnieść ją wysoko. Ale nie 1 maja.
Nie wywieszamy flagi w dniu, który komunistyczna propaganda uczyniła swoim świętem. Flaga Rzeczypospolitej nie może wisieć obok portretu Stalina. Nie może być wspomnieniem kłamstwa. Kto chce wywiesić ją 1 maja, niech wie, że dla przechodnia będzie to znak świętowania dnia totalitaryzmu.
Dlatego czekamy do 2 maja.
Tego dnia – naszego dnia – wychodzimy z flagą. Białą i czerwoną. Czyści jak jej barwy. Bez dodatków, bez ideologii, bez kompromisów. Tylko Polska. Tylko Rzeczpospolita.
May 2. The Day of the Polish Flag – white and red that endured it all
White and red. Two colors that carry the weight of centuries. They are not ornaments, nor holiday decorations. They are symbols – of the Homeland, of our people, of every one of us. May 2 is the Day of the Flag of The Polish Commonwealth – a solemn and proud celebration of our national colors that, like Poland itself, have known both glory and humiliation, yet always endured.
Our national colors haven’t always looked as they do today. Throughout history, Poland wore different banners: the black and gold of the Piasts, the crimson of the Jagiellonians, the royal blue with the Commonwealth coat of arms. But over time – especially after the Act of the Sejm of the Kingdom of Poland in 1831 – white and red became the undisputed symbol of Polish identity, rooted in heraldry: the white Eagle on red and the Lithuanian Pahonia – two nations, one banner.
Under partitions, through World War II and the communist regime, our flag remained a symbol of hope. Attempts were made to defile it – to replace it with the red star, to silence its history – but it survived.
Today, it is our duty to raise it high. But not on May 1.
We do not raise the Polish flag on the day communists made their own. The flag of the Republic must never hang beside Stalin’s portrait. It must never be a symbol of propaganda. If someone displays it on May 1, they should understand how it will be seen – as a celebration of totalitarianism.
That is why we wait for May 2.
This is our day. The day of Poland. The day of white and red. Clean, proud, and uncompromising. Only Poland. Only The Polish Commonwealth.
